Mongolië – praktische zaken

MongoliëVoor Mongolië moet je van te voren een visum hebben. Met je eigen auto tijdelijk Mongolië in gaan is geen probleem. Toen wij de grens overgingen (medio april 2014) was het importformulier voor de auto net afgeschaft. Alle gegevens worden in de computer geregistreerd en bij een andere grensovergang kunnen ze die gegevens weer opvragen. Bij de grens wordt de auto en inhoud gecontroleerd, al was dat bij ons niet meer dan een blik door de ramen van de achterdeur (Mongolië in bij Zamyn-Üüd) en even de achterdeur openen (Mongolië uit in de Altai). Bij de grens in de Altai moet je nog 10.000 Tögrög betalen.

Een autoverzekering voor Mongolië kun je niet kopen aan de grens met China. Dat kan wel in Ulaanbaatar bij Mongol Daatgal (Монгол Даатгал) aan de Peace Avenue. Het kostte ons net geen 100.00 Tögrög (ca. 40 euro) voor 2 maanden.

Alhoewel er veel hoofdwegen geasfalteerd zijn of op dit moment geasfalteerd worden, zijn er nog zeer veel wegen niet meer dan zandpaden en sporen. De wegen van Ulaanbaatar naar Sukbaatar (grens met Rusland bij Baikal meer), naarZamyn-Üüd (grens met China), naar Dalanzagad, naar Önderkhaan en naar het Tsagaan Nuur meer zijn geasfalteerd (of werd de laatste hand aan gelegd toen wij er waren). In het oosten is de weg die van Ulaangom boven het Khyargas meer langs naar het oosten loopt geasfalteerd tot voorbij het meer. De bedoeling is dat deze weg gaat aansluiten op de weg bij Tsetserleg en dan geheel geasfalteerd is tot UB. Verder zijn de wegen in de buurt van hoofdsteden van de Aimags soms ook geasfalteerd.

Niet asfaltwegen zijn vaak niet meer dan zandpaden of meer of minder duidelijke sporen. Als het droog weer is geweest, dan zijn deze zandpaden en sporen redelijk begaanbaar, zelfs met een 2-wd auto (zeker voor Mongolen). Maar op elk spoor kan een stuk modder zijn, waar dan niet door is te komen. Als het geregend heeft, dan worden hele stukken van deze paden moddervelden. Een 4-wd is dan absoluut noodzakelijk, als er überhaupt nog door te komen is. Er zijn vaak ook geen bruggen als je een rivier over moet. Dat betekent dus door de rivier rijden. Bij laag water vaak geen probleem, maar als het geregend heeft en het water staat hoog soms onmogelijk.

Voor de navigatie maakten wij gebruik van de (gratis) Open Street Map van Mongolië op onze Garmin. Deze kent alle hoofdwegen en wegen in de steden en bijna alle zandpaden en sporen. Als back-up hadden wij ook nog twee papieren kaarten.

Het weer is ook heel bepalend voor de begaanbaarheid van routes in Mongolië. De winter kan lang doorgaan; toen wij half mei binnenkwamen, lag er in de bergen tussen Tsetserleg en Mürün nog te veel sneeuw en was het daar te nat of ijzig om doorheen te rijden. Toen wij daar medio juni reden was er goed te rijden. Mei/juni is ook de droge periode in Mongolië. Vanaf juli beginnen de zomerregens. Dat betekent dat de paden in modder veranderen en de rivieren hoog staan. Eind juni konden we in de Altai bergen niet meer bij de petroglyphen aan de bovenloop van de Khovd Gol komen, omdat het water in zijrivieren daarvan te hoog stond door regens. Vanaf juli wordt het in de Gobi woestijn ook echt heet.

Met Nederlandse bankpassen kan je pinnen bij verschillende banken, soms moet je een automaat verder proberen. In Ulaanbaatar en de hoofdsteden van de Airmags zijn pinautomaten te vinden, in de kleinere plaatsen niet. We hadden ook nog wel eens stroomuitval (een enkele keer een hele dag) en dan doet de pinautomaat het dus ook niet.

De Mongoolse Tögrög kun je niet meer inwisselen buiten Mongolië, ook niet net over de grens in Rusland. Zorg dus dat je al je Tögrög gebruikt of inwisselt in Mongolië.